عَسَل یا اَنگَبین مایعی شیرین است که توسط زنبورعسل و برخی حشرات دیگر تولید میشود. زنبورها، عسل را از ترشحات شکری گیاهان و گلها (شهد گلها) یا ترشحات برخی حشرات دیگر (مانند عسلک) از راه بالاآوری، فعالیت آنزیمی و تبخیر آب تولید میکنند. زنبورها عسل را در ساختارهایی از جنس موم به نام کندو ذخیره میکنند. عسلی که توسط زنبورهای عسل تولید میشود به دلیل تولید جهانی و تجاری سازی آن، بیشترین شهرت را دارد.عسل از کلونیهای زنبورهای وحشی یا از کندوهای زنبورهای اهلی جمعآوری میشود، که به این فعالیت زنبورداری گفته میشود.
عسل شیرینی خود را از مونوساکاریدها، فروکتوز و گلوکز بدست میآورد و شیرینی نسبی آن در حد ساکارز است.میزان کالری عسل حدود ۳۲۵ کیلو کالری انرژی در هر ۱۰۰ گرم است.
عسل به لحاظ داشتن برخی مواد تخمیری در تبادلات غذایی و کمک به هضم غذا بالاترین مرتبه را در میان غذاها دارد.
عسل به علت اسیدیته خاص، مقدار بسیار اندک آب و وجود هیدروژن پراکسید به سختی فاسد میشود و از همین روی نگهداری، انتقال و تجارت آن آسان است. قبل از کریستال سازی شربت نیشکر و تهیه شکر، عسل تنها ماده غذایی بود که جهت شیرینکنندگی توسط بشر استفاده میشد.
عسل با گذشت زمان خودبخود شکرک میزند و این یک فرایند طبیعی است که هیچگونه تأثیری بر روی خواص شیمیایی یا کیفیت آن نمیگذارد. برای آب کردن این شکرک میتوان از آب گرم استفاده کرد ولی باید توجه شود که اگر عسل با دمایی بیش از ۴۰ درجه سلسیوس گرم شود، مواد بیولوژیکی فعال آن از بین خواهد رفت.
به دلیل اهمیت بالای زنبورعسل در گرده افشانی و افزایش باروری محصولات کشاورزی و میوهها، سازمان جهانی غذا و کشاورزی یا فائو روز ۲۰ می هر سال را به عنوان «روز جهانی زنبور» نامگذاری کردهاست.
عسل تنها ماده غذایی طبیعی است که فاسد نمیشود.
ویژگی مهم عسل آن است که در طولانی مدت فاسد نمیشود.[نیازمند منبع] برای نگهداری بعضی مواد به دور از فساد هم از آن استفاده میشود مثلاً شاهتوت را با آن مخلوط میکنند و هر چند روز یک بار آن را وارونه میکنند تا عسل به همه جای آن برسد و بدین طریق شاهتوت تا یک سال فاسد نمیشود. دیگر آنکه این ماده فقط در صورتی ارزش غذایی خود را از دست میدهد که بیش از ۶۰ درجه حرارت ببیند.
ولید عسل از جمعآوری شهد گیاهان آغاز میشود. به اینصورت که زنبور عسل شهد شیرین را از جام گلها جمع مینماید و با تغییر ساختار آنها، آنها را به شکل محلولی عالی، غلیظ و پرانرژی درمیآورد. زنبور عسل شهد گیاهان را در هنگام جمعآوری، بهطور موقت در عسلدان خود جمع میآورد و در هر نوبت پرواز برای جمعآوری شهد، حدود ۴۰ میلیگرم شهد را به کندو حمل میکند.
بازار جهانی عسل طبیعی در سال ۲۰۱۹ برابر ۶۰۶٫۲ میلیون دلار بوده و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۲۵ به ۹۲۳٫۶ میلیون دلار برسد.
تولیدکنندگان عمده عسل


عسل را معمولاً به چند طریق تقسیمبندی میکنند:
یکی براساس منبع اصلی گیاهی که عسل از شهد آن ساخته شدهاست. مانند عسل گز، عسل آویشن، عسل گون، عسل بهار نارنج، عسل سدر، وغیره؛ ولی به علت متنوع بودن گیاهان منطقه استقرار کندوها، عسلهای به دست آمده کمتر تکگلی بوده و بیشتر از چندین گیاه تولید میشوند. اگر اصطلاحاً میگویند عسل گز یا عسل آویشن، احتمالاً منظور این است که بیشترین شهد از نباتات گز و آویشن وارد عسل شدهاست. دکتر هریک در سال ۱۹۴۸ از طرف مؤسسه فائو اعلام نمود که نمیتوان عسل را بر اساس نام گیاه نامگذاری نمود، مگر در جایی که پوشش گیاهی منطقه منحصر به یک گیاه یا تکگلی باشد.
بر اساس نام منطقه استقرار کندوهاست. مانند عسل زنجان، عسل قوچان عسل دلفان، عسل گلپایگان، عسل خانکندی عسل سبلان عسل اردبیل عسل فیروزکوه، عسل خوانسار، عسل نجف آباد (اصفهان)، عسل گرمابدر، عسل پلور (دماوند)، عسل تهران، عسل وحشی جنوب، عسل خشک (خشکو)، عسل سهند، عسل رابر، عسل فارس و عسل منطقه زیوه تیل در شمال غربی شهرستان شبستر. برای هریک از این مناطق تقسیمبندی دیگری نیز اضافه میکنند. مثلاً میگویند «عسل بهاره تهران» و «عسل پائیزه تهران» منظور از عسل بهاره عسلی است که اکثراً از نباتات بهاره و شهد درختان میوه حاصل شده و تا شکفتن گلهای درختان اقاقیا ادامه دارد. عسل پائیزه عسلی ست که از نباتات تابستانی و پائیزه که معمولاً بعد از اقاقیا رشد میکنند، تولید میگردد.
تقسیمبندیهای دیگری هم برای عسل در نظر میگیرند.
تصور غلط و رایج این است که عسل شکرک زده، سفت شده و رسکرده را تقلبی میدانند. برخی دیگر نیز رنگ عسل یا نحوه جریان آن هنگام ریخته شدن را ملاک تشخیص میدانند. اما عسل طبیعی و خالص را فقط میتوان در آزمایشگاههای مواد غذایی از انواع تقلبی تشخیص داد و حتی حضور بر سر کندو کمکی به تشخیص نمیکند. تنها روشی که آن هم تا حدودی میتواند به شناخت عسل کمک کند این است که آن را داخل یک لیوان آب سرد بریزید. اگر قطرههای عسل حل نشدند و تهلیوان تهنشین شدند، عسل اصل است، اما اگر عسل در آب حل و ذرات آن به صورت رشتههایی در آب ناپدید شدند، احتمال اینکه آن عسل تقلبی باشد بیشتر است.
اصولاً تقلب در عسل به دو شیوه انجام میشود:
عسل مصنوعی
۱. مقدار فراوان شکر معمولی را در آب حل میکنند و پس از اینکه شربت غلیظی به دست آمد آن را حرارت میدهند و با افزودن مواد شیمیایی و رنگی حالتی شبیه به عسل را به آن میدهند. در این نوع تقلب چیزی را تولید میکنند که از نظر ظاهری شبیه به عسل است ولی کاملاً مصنوعی است و هیچ زنبور عسلی در تهیه آن دخالت نداشتهاست!
عسل تغذیه ای
۲. در روش دوم ظرف شربت آب و شکر را جلوی کندوی زنبور عسل میگذارند و زنبور به جای اینکه از گلها و گیاهان تغذیه کند از همین شربت تغذیه میکند و این شربت را به کندو میآورد و عسل را با همین آب و شربت تولید میکند. به این نوع عسل عسل تغذیه ای میگویند. عسل تغذیه ای اگرچه با عسل طبیعی فاصله دارد ولی مقداری از خواص عسل را دارد زیرا که زنبور عسل مقداری فعالیتهای آنزیمی روی این عسل انجام دادهاست.